Η ψευδαίσθηση της Δημοκρατίας

Αν η ανθρωπότητα ευγνωμονεί τους Έλληνες για τη Δημοκρατία, ποιους θα πρέπει να καταριέται για το εμετικό “κατασκεύασμα” της σημερινής «Δημοκρατίας», που καταστρέφει τα πάντα; Συχνά ακούμε φράσεις όπως, η Ελλάδα είναι μία δημοκρατική χώρα, η δημοκρατία μας κινδυνεύει, οι πολίτες είναι η βάση της Δημοκρατίας μας… Αλήθεια, για ποια Δημοκρατία μιλάμε; Είναι Δημοκρατία οι εκλογές για ανάδειξη βουλευτών-αντιπροσώπων μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια; Είναι ο ίδιος ο λαός που επιλέγει τους υποψήφιους αυτούς αντιπροσώπους, ή απλός εμείς επιλέγουμε μεταξύ των ήδη προεπιλεγμένων, που πρωτίστως κάποιος άλλος τους έχει ήδη τοποθετήσει στο ψηφοδέλτιο; Και τέλος κατά πόσο «αντιπρόσωποι» αναδεικνύονται μετά τις εκλογές;

Η ψευδαίσθηση της Δημοκρατίας made in England

Αυτήν την ψεύτικη “δημοκρατία” εκμεταλλεύονται οι οι σημερινοί πολιτικοί με στόχο να διαγράψουν από τη συνείδηση του ανθρώπου την πραγματική Δημοκρατία. Πώς όμως προέκυψε αυτή η “δημοκρατία”; Ποιοι την δημιούργησαν και ποιοι την “σέρβιραν” στους λαούς σαν πραγματική Δημοκρατία; Όλο το “βραχυκύκλωμα” της ελληνικής επινόησης, που λέγεται Δημοκρατία, έγινε από τους Βρετανούς μονάρχες. Πώς; Με τον παραδοσιακό μεσαιωνικό τρόπο. Ως δυνάμεις του Μεσαίωνα, έκαναν αυτό το οποίο γνώριζαν … Πήραν το “κρέας” και το “βάπτισαν” “ψάρι” …και το επέβαλαν σαν τέτοιο. Τι έκαναν; Σε μια περίοδο, όπου ο βρετανικός λαός “αφυπνιζόταν” και ζητούσε τη χειραφέτησή του, αυτοί ανέλαβαν να τον “παγιδεύσουν”.

Βλέποντας “μπροστά”, καταλάβαιναν ότι η σύγκρουσή τους με τον λαό τους θα ήταν αναπόφευκτη. Έβλεπαν τους ευρωπαϊκούς θρόνους να κλονίζονται από τις αμφισβητήσεις και έβλεπαν επίσης ότι δεν θα μπορούσαν επί μακρόν να επενδύουν στον έλεγχο της γνώστης. Ήταν θέμα χρόνου να μην μπορούν να σταματήσουν τον διασκορπισμό της γνώσης …Τον διασκορπισμό της πιο επικίνδυνης γι’ αυτούς γνώσης, που ήταν η ελληνική. Πριν λοιπόν έρθουν αντιμέτωποι με τη φοβερή και τρομερή ελληνική Δημοκρατία, έκαναν ένα “θαύμα”. “Κατασκεύασαν” μια δική τους βαρβαρική ηλιθιότητα και την ονόμασαν “δημοκρατία”. Αυτό ήταν το θαύμα” της δημιουργίας της Democracy …Το θαύμα εκείνο, που η ανθρωπότητα “χρωστά” στη βρετανική μοναρχία.

Τους έδωσαν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι θεωρητικά. Πρακτικά τους “δούλευαν”, εφόσον τους έβαζαν να διαλέγουν ανάμεσα στα “οικόσιτα”, που ταΐζανε οι ίδιοι.

Εμφανίστηκαν σαν “μεγαλόψυχοι” μονάρχες, που έδωσαν “δικαιώματα” στον λαό, χωρίς αυτό να συμβαίνει. Έδωσαν “δικαιώματα” στον λαό πριν καν τους τα ζητήσει ο ίδιος. Έβαλαν τους αφελείς πολίτες να παίζουν σε μια “παράσταση” δημοκρατίας, χωρίς να τους απειλούν τα δικαιώματα αυτά …Τους έδωσαν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι θεωρητικά. Πρακτικά τους “δούλευαν”, εφόσον τους έβαζαν να διαλέγουν ανάμεσα στα “οικόσιτα”, που ταΐζανε οι ίδιοι. Αν μέχρι τότε τους συμβούλους τους τούς διόριζαν οι ίδιοι με βασιλικά διατάγματα, αυτήν την αρμοδιότητα την πέρασαν στο λαό.

Οι πρώην “αυλικοί” θα ψηφίζονταν και άρα θα διορίζονταν από τον λαό σε θέσεις ανάλογες με αυτές τις οποίες ήδη κατείχαν. Όλους τους πρώην “αυλικούς” τούς ονόμασαν “πολιτικούς” και τους έβαλαν να τους ψηφίσει ο κόσμος, για να τους στείλει στη Βουλή. Το αποτέλεσμα ήταν να εμφανίσουν μια δήθεν Βουλή, η οποία απλά ήταν το πίσω μέρος της “αυλής” τους. Εκμεταλλεύτηκαν το πολυπρόσωπον της αρχαίας ελληνικής Βουλής και φόρτωσαν σ’ αυτήν όλο το προσωπικό, το οποίο μέχρι τότε απασχολούνταν στα παλάτια τους. Μετέτρεψαν σε πολιτικούς της Δημοκρατίας όλους τους σφουγκοκολάριούς τους. Τη μισθοδοσία τους τη μετέφεραν από το βασιλικό λογιστήριο στη δήθεν Βουλή του λαού και τους εμφάνισαν σαν “υπηρέτες” του λαού, ενώ αυτοί παρέμεναν δικοί τους υπηρέτες.

Έχοντας γνώση της κατάστασης, φρόντισαν εξ αρχής και για την ασφάλεια των δουλικών τους. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα, το οποίο έπρεπε να επιλύσουν, εφόσον, απαλλάσσοντάς τους από τη βασιλική “προστασία”, θα έπρεπε να τους “φορτώσουν” με προνόμια και ασυλίες, προκειμένου να μην κινδυνεύουν από τον λαό, τον οποίο πρόδιδαν καθημερινά. Μετά από όλα αυτά τούς άφησαν να παριστάνουν τους δημοκράτες …Τους δημοκράτες, που, για ν’ αναλάβουν τα καθήκοντά τους, θα πρέπει ακόμα και σήμερα να πάνε να προσκυνήσουν τον “’νακτα”. Με αυτόν τον τρόπο “καπέλωσαν” τη Βουλή και “βραχυκύκλωσαν” προκαταβολικά κάθε έννοια Δημοκρατίας. Όταν ελέγχεις το κύριο όργανο της Βουλής, το οποίο υποτίθεται δίνει νόημα στο “κράτος” του Δήμου, ευνόητο είναι ότι το “κράτος” περιέρχεται ολόκληρο στην εξουσία σου.

Αυτό ήταν εύκολο να το πετύχουν, εφόσον δεν τους έλεγχε κανένας για τις επιλογές τους. Ποιος θα τους έλεγχε; Η αγράμματη βρετανική “πλέμπα”; Δεν σεβάστηκαν την πιο βασική αρχή της λειτουργίας της Δημοκρατίας και το αποτέλεσμα ήταν να την “καπελώσουν”. Δεν σεβάστηκαν τον τρόπο στελέχωσης της Βουλής, που διασφάλιζε την “παρουσία” του λαού στην εξουσία. Αλλοίωσαν τις ιδιότητες των πρωταγωνιστών της Δημοκρατίας και το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Παραβίασαν τη βασικότερη αρχή, που εξασφάλιζε την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος …Την αρχή εκείνη, η οποία απαγόρευε στον πολιτικό να είναι βουλευτής.

Σε αυτό το σημείο βρίσκεται η διαφορά μεταξύ της ελληνικής Δημοκρατίας και της βρετανικής Democracy …Η διαφορά, η οποία μετατρέπει τη Δημοκρατία σε ένα “θέατρο σκιών” …Η διαφορά, η οποία στερεί από την κοινωνία τη Δικαιοσύνη και την παραδίδει “λάφυρο” στους τυράννους. Στην πραγματική Δημοκρατία των αρχαίων Ελλήνων οι πολιτικοί διαγωνίζονταν μεταξύ τους για τη θέση του Στρατηγού, ενώ οι βουλευτές ήταν το χρήσιμο “έρμα” της Δημοκρατίας. Προέκυπταν από κλήρωση ανάμεσα στο σύνολο των πολιτών. Οι πολιτικοί ήταν “εκλεκτοί” άνθρωποι, ενώ οι βουλευτές ήταν “κοινοί” άνθρωποι. Αυτό δεν συμβαίνει στη Democracy και από αυτήν τη διαφορά ξεκινάνε τα προβλήματα …Όπως δεν υπάρχει “ολίγον έγκυος” έτσι δεν υπάρχει “ολίγον Δημοκρατία“.

Ο πολιτικός δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει τον λαό… από τη φύση του

Ο Βουλευτής είναι “Ένα” με τον λαό και αυτό σημαίνει ότι πρέπει μόνιμα να αποτελεί αντιπροσωπευτικό “δείγμα” του λαού. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι τυχαίος. Πρέπει να λαμβάνει αυτό το αξίωμα με κλήρωση.

Με την “αφελή” αυτή σύγχυση μεταξύ των κυρίαρχων ιδιοτήτων της Δημοκρατίας κατόρθωσαν οι Βρετανοί και την “καπέλωσαν” πριν αυτή στραφεί εναντίον τους. Δημιούργησαν επαγγελματίες πολιτικούς, τους οποίους τους έβαλαν να παριστάνουν τους βουλευτές-αντιπροσώπους του λαού, ενώ αυτό από τη φύση του δεν μπορεί να ισχύει …Ο πολιτικός δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει τον λαό… από τη φύση του. Ο πολιτικός αντιπροσωπεύει τον βασιλιά του, τον Θεό του, την ταξική του συνείδηση ή απλά τον εαυτό του και τους έχοντες κοινές απόψεις με αυτόν και άρα το κόμμα του. Έτσι εκ των δεδομένων δεν μπορεί να είναι βουλευτής.

Ο Βουλευτής είναι “Ένα” με τον λαό και αυτό σημαίνει ότι πρέπει μόνιμα να αποτελεί αντιπροσωπευτικό “δείγμα” του λαού. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι τυχαίος. Πρέπει να λαμβάνει αυτό το αξίωμα με κλήρωση. Οι Βρετανοί μονάρχες, γνωρίζοντας τι ακριβώς απειλεί τις εξουσίες τους, σχεδίασαν ένα “δημοκρατικό” σύστημα με βάση τις δικές τους ανάγκες. Το βάπτισαν “δημοκρατικό” και το “βραχυκύκλωσαν”. Έχοντας απέναντί τους έναν λαό απροετοίμαστο και αστοιχείωτο, τον “παγίδεψαν” εύκολα. Δημιούργησαν μόνοι τους τα κόμματα και τους κομματάρχες και τους παρέδωσαν τη Βουλή. Αυτοί είχαν το “μαχαίρι” και αυτοί είχαν και το “καρπούζι” …και έτσι καπέλωσαν τα πάντα. Έστειλαν τον λαό στις κάλπες να ψηφίζει ανάμεσα στα δουλικά τους. Η βρετανικής εμπνεύσεως “δημοκρατία” έγινε μια θλιβερή “αναπαράσταση” ενός αρχαίου “δρώμενου”, του οποίου κανένας δεν αντιλαμβανόταν τη σημασία.

Αυτό ακριβώς ήταν το μυστικό της Democracy, η οποία ουδεμία σχέση είχε με τη Δημοκρατία των Ελλήνων. Οι Βρετανοί μονάρχες δημιούργησαν τα κομματικά δίπολα των επαγγελματιών πολιτικών, που σήμερα όλοι μας αντιλαμβανόμαστε ότι κατέστρεψαν τους λαούς. Αυτοί δημιούργησαν ένα κόμμα, το οποίο επισήμως τούς εξέφραζε και οι ίδιοι επίσης δημιούργησαν και το “αντίπαλο” κόμμα, το οποίο επίσης επισήμως τους “απειλούσε”. Κάθε φορά, δηλαδή, που βλέπουμε έναν Θαπατέρο “απέναντι” σε έναν Ραχόι, έναν Σαρκοζί “απέναντι” σε έναν Ολάντ ή έναν Παπανδρέου “απέναντι” σε έναν Καραμανλή, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι βλέπουμε μια “παράσταση” αθλιότητας, την οποία δημιούργησαν οι Βρετανοί μονάρχες.

Με αυτόν τον τρόπο έλεγξαν τα πάντα. Με τις ψευδοσυγκρούσεις των “αχυράνθρωπων” τους, οι οποίοι παρίσταναν τους κομματάρχες, έλεγχαν τα πάντα. Οι πάντες “συνθλίβονταν” ανάμεσα στους γίγαντες του δικομματισμού, οι οποίοι σε μια “στημένη” αντιπαλότητα υπηρετούσαν το ίδιο αφεντικό. Τόσο το κόμμα των Torry όσο και αυτό των Labour ήταν το ίδιο υποταγμένα στους μονάρχες και εξίσου χρηματοδοτούμενα από αυτούς. Ως εκ τούτου ήταν εξίσου εχθρικά απέναντι σε όσους πολεμούσαν πραγματικά τη Μοναρχία και άρα υπηρετούσαν τη Δημοκρατία. Όλα τα κόμματα στις σύγχρονες δημοκρατίες είναι κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν των δύο μεγάλων βρετανικών κομμάτων.

Έχοντας οι μονάρχες υπό τον απόλυτο δικό τους έλεγχο τα “κατοικίδια”, που ασκούσαν την εκτελεστική εξουσία και τον κοινοβουλευτικό “έλεγχο”, δέχθηκαν και τα “δωράκια” τους. Απαίτησαν και κατάφεραν να κρατήσουν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους το επίσης απόλυτο “όργανο” της Δημοκρατίας …Τη Δικαιοσύνη. Τη Δικαιοσύνη τη θεωρούσαν “ιερή” …Τόσο “ιερή”, που θα ήταν ιεροσυλία να την παραδώσουν στον έλεγχο της αγράμματης “πλέμπας” …Τόσο “ιερή”, που μόνον ένας “φιλεύσπλαχνος” και “εμπνευσμένος” από το ’γιο Πνεύμα Βασιλιάς μπορούσε να επιλέγει την ηγεσία της …”Δικαιοσύνη” κατ ευφημισμόν, εφόσον ειδικά για τη Βρετανία επρόκειτο περί θεσμοθετημένης Αδικίας. Οι εκλεκτοί και γαλαζοαίματοι όχι απλά κρίνονταν από ειδικούς δικαστές, αλλά κρίνονταν και με ειδικούς νόμους …Σε παράλληλο “σύμπαν” ζούσαν σε σχέση με την υπόλοιπη κοινωνία.

Μονάρχες και γαλαζοαίματοι απολάμβαναν ειδικές συνθήκες απόλυτα παράλογες για την ελληνική λογική. Αυτό ποτέ και καθόλου δεν απασχόλησε τους Βρετανούς μονάρχες. Ούτε καν σήμερα τους απασχολεί, εφόσον ακόμα και σήμερα οι “γαλαζοαίματοι” της Βρετανίας κρίνονται με βάση διαφορετικούς νόμους σε ειδικά δικαστήρια, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που δικάζουν την “πλέμπα”. Αντιλαμβανόμαστε πως, για να είναι ανεκτή αυτή η αθλιότητα σήμερα, πόσο εύκολο ήταν γι’ αυτούς να την επιβάλουν τότε, όταν το επιχείρησαν.

Με ένα μικρό λεπίδι κόβεις την αορτή ενός ανθρώπου και τον σκοτώνεις, χωρίς να προκαλέσεις κανέναν. Γιατί να πάρεις ένα “τσεκούρι” ή έναν “μπαλτά”, για να κάνεις το ίδιο, προκαλώντας τους πάντες; Αυτό ακριβώς έκαναν οι “μελετημένοι” Βρετανοί …Με το “βαμβάκι” την “έσφαξαν” τη Δημοκρατία …Ούτε που κατάλαβαν οι λαοί τι έγινε.

Από εκεί και πέρα ακόμα και στο τυπικό επίπεδο έκαναν συστηματικά και μεθοδευμένα ό,τι απαγορευόταν στη Δημοκρατία των Ελλήνων …Ό,τι απέφευγαν για λόγους ασφαλείας να κάνουν οι αρχαίοι Έλληνες. Με αυτόν τον τρόπο αν μη τι άλλο αποδείκνυαν ότι είχαν μελετήσει καλά το “εφεύρημα” των Ελλήνων. Γνώριζαν πώς το προστάτευαν οι Έλληνες και άρα γνώριζαν τι ισχυροποιούσε τη Δημοκρατία και άρα και τον λαό. Γνώριζαν, δηλαδή, τι έπρεπε να αποφύγουν, εφόσον είχαν συγκρουόμενα συμφέροντα με αυτά του λαού.

Για παράδειγμα, στη Δημοκρατία των Ελλήνων η διαφθορά των δημοσίων λειτουργών και των αξιωματούχων της Δημοκρατίας τιμωρούνταν με θάνατο. Οι Έλληνες τιμωρούσαν τους διεφθαρμένους αξιωματούχους χωρίς δεύτερη σκέψη προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων. Στη Βρετανία η Διαφθορά ήταν σχεδόν “νόμιμη” χορηγία των πολιτών απέναντι στους εξουσιαστές τους. Την ίδια “κόντρα”-πολιτική ακολουθούσαν οι Βρετανοί σε όλες τις “δικλείδες” ασφαλείας, που επινόησαν οι Έλληνες, προκειμένου να προστατεύσουν τη Δημοκρατία. Οι Έλληνες, για παράδειγμα, τιμωρούσαν με θάνατο τους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι θα απέκρυπταν την ιδιαιτερότητά τους και θα καταλάμβαναν δημόσιο αξίωμα και κατ επέκταση τη διαχείριση δημοσίων πόρων.

Οι Βρετανοί μονάρχες και σε αυτήν την περίπτωση έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Γιατί; Γιατί επεδίωκαν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αν οι Έλληνες απαγόρευαν στους ομοφυλόφιλους τη συμμετοχή στα αξιώματα για λόγους προστασίας της Δημοκρατίας, οι Βρετανοί όχι μόνον το επέτρεπαν, αλλά το επεδίωκαν. Στην κυριολεξία “έσπρωχναν” τους ομοφυλόφιλους στα δημόσια αξιώματα. Γιατί; Γιατί ήταν σίγουροι ότι ο πουριτανισμός της βρετανικής κοινωνίας θα τους έθετε υπό την ομηρία τους και βεβαίως ότι η διαφθορά θα ήταν ένα δελεαστικό “κίνητρο” γι’ αυτούς, προκειμένου ν’ ασχοληθούν με τα “κοινά”. Έχοντας οι ίδιοι οι μονάρχες τη δυνατότητα να τιμωρούν και να αποκρύπτουν διεφθαρμένους και “αδερφές”, μπορούσαν με αυτόν τον τρόπο να τους εκβιάζουν. Ο εκβιασμός των αξιωματούχων της Δημοκρατίας έθετε την ίδια τη Δημοκρατία υπό την ομηρία των μοναρχών. Η ειρωνεία είναι ότι την ομοφυλοφιλία αυτήν την απέδιδαν στην “προσέγγιση” με την ελληνική “κοσμοθεωρία” …Οι “αδερφές” του Βρετανικού Κοινοβουλίου “αποδείκνυαν” την ελληνικότητα της καταγωγής της Democracy …Τους φανατικούς Φιλέλληνες παρίσταναν οι πουλημένες “αδερφές” της μοναρχικής Βρετανίας.

Αυτήν την “επιτυχία” των Βρετανών μοναρχών τη “ζήλεψαν” και όλα τα φασιστόμουτρα του Πλανήτη, είτε επρόκειτο για βασιλείς είτε για απλούς ιδιώτες, οι οποίοι φιλοδοξούσαν να “βασιλεύσουν” άτυπα, έστω και ως κομματάρχες. Οι ίδιοι οι Βρετανοί, παρ’ όλη τη βασιλική παράδοση και λατρεία που τους διέκρινε, την εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο. Βασιλείς “παραγωγοί” και “διαφημιστές” της “δημοκρατίας” μόνον ο Βρετανοί ήταν. Αυτήν “εξήγαγαν” στα προτεκτοράτα τους και τις αποικίες τους, όταν έβλεπαν ότι δεν έφτανε μέχρι εκεί το “σκήπτρο” τους …Τόσο πολύ εμπιστεύονταν την “πατέντα” τους. Παντού τα ίδια έγιναν. Τα ίδια “λάθος” κατά της Δημοκρατίας και τα ίδια “σωστά” υπέρ της Democracy …Η “πατέντα” της χιλιετίας. Όλα τα Κοινοβούλια του Δυτικού Κόσμου και όλα τα κομματικά δίπολα, που ταλαιπωρούν τους λαούς, είναι κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν της βρετανικής “πατέντας”.

Αυτό ήταν το κόλπο. Από αυτό το κόλπο “γεννήθηκαν” οι Παπανδρέοι, Καραμανλήδες και Μητσοτακέοι στην Ελλάδα, οι Μπούτο στο Πακιστάν, οι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, οι Γκάντι στην Ινδία και ποιος ξέρει ποιοι θα “γεννηθούν” στη μελλοντική Συρία ή την Τυνησία. Δίχαζαν τους λαούς με ιδεολογικά, πολιτισμικά ή θρησκευτικά κριτήρια και μετά τους παρέδιδαν “λάφυρα” στους ηγέτες τους …Στους ηγέτες, τους οποίους οι ίδιοι είχαν επιλέξει ως “οικόσιτα” στις μυστικές τους Λέσχες. Με αυτούς τους ηγέτες, τους οποίους δημιουργούσαν και επέβαλαν οι ίδιοι στους λαούς, στη συνέχεια “συνεργάζονταν” …Με τους ηγέτες τους οποίους οι ίδιοι είχαν μετατρέψει σε μεγιστάνες κομματάρχες και ως εκ τούτου εκβίαζαν ανά πάσα στιγμή.

Αυτό ήταν το κόλπο. Από αυτό το κόλπο “γεννήθηκαν” οι Παπανδρέοι, Καραμανλήδες και Μητσοτακέοι στην Ελλάδα

Το κόλπο “δουλεύει”…

Με αυτόν τον τρόπο η Democracy δεν έχει πρόβλημα να πάει ακόμα και σε χώρους, όπου δεν έχει την παραμικρή “συμβατότητα” …Ακόμα και σε χώρες όπου βασιλεύει η Σαρία. Από τη στιγμή που οι υποστηρικτές και οι αντίπαλοι τής οποιασδήποτε Σαρία μπορούν να γίνουν κομματάρχες, το κόλπο “δουλεύει”. Όλοι “δημοκράτες”, έστω κι αν δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει Δημοκρατία. Σε ολόκληρο τον κόσμο το ίδιο έγινε. Όποιος ήταν κομματάρχης, είτε ελέω ξένης πρεσβείας είτε ελέω λαϊκισμού είτε ελέω φονταμενταλισμού, μπορούσε να βρει πολιτικούς “συνεταίρους” από “απέναντι” και καλύπτοντας το σύνολο του πολιτικού φάσματος, να δημιουργεί συνθήκες “κληρονομικής” μοναρχίας, παριστάνοντας όλοι μαζί τους δημοκράτες κομματάρχες.

Έτσι μας προέκυψαν τα γνωστά κουτορνίθια …Οι Καραμανλήδες οι Παπανδρέοι και οι Μητσοτακέοι. Οι γονείς τους και οι θείοι τους ήταν “εκλεκτοί” Λεσχών. Από εκεί ξεκίνησαν και, ως ιδιοκτήτες των μεγάλων κομμάτων, έγιναν ιδιοκτήτες του κράτους και μας “φόρτωσαν” και τους απογόνους τους. Αυτή η Democracy “ταΐζει” τώρα τους Καραμανλή junior, Παπανδρέου junior, Μητσοτάκη junior και τους επιτρέπει να μας “δουλεύουν” κατάμουτρα. Αυτοί είναι οι Έλληνες “δημοκράτες”, που θαυμάζουν την Made in England απομίμηση της Δημοκρατίας …Όλοι τους οπαδοί της Democracy …Μιλάμε για “πατέντα” ανίκητη. Αν οι αρχαίοι Έλληνες “ξεδίψασαν” τους λαούς με τη γνώση της Δημοκρατίας, οι Αγγλοσάξονες στην κυριολεξία “δηλητηρίασαν” ολόκληρο τον Πλανήτη με την εμετική Democracy.

Για λόγους “δικαιοσύνης” δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι οι “ανώτεροι” αυτού του Πλανήτη, που είναι οι δαρβινιστές προτεστάντες, έχουν “προσφέρει” στην ανθρωπότητα αυτήν την Democracy και βέβαια τη ναζιστική κοσμοθεωρία. Αυτοί, οι οποίοι σήμερα “δείχνουν” τους Έλληνες με το “δάχτυλο”, είναι αυτοί, οι οποίοι έχουν κάνει όλες τις τελευταίες μεγάλες και “περιφραγμένες” με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα “δωρεές” στον κόσμο. Αυτοί, οι οποίοι σήμερα κατηγορούν τους Έλληνες για τεμπελιά και αχρηστίλα, είναι οι “εργατικοί” και “χρήσιμοι” αυτού του κόσμου …Αυτοί, που τους τελευταίους αιώνες λεηλατούν τον Πλανήτη και ως δια μαγείας ο Πλανήτης ακόμα τους “χρωστάει” …Οι μεγαλύτεροι βιαστές αλλά και τυμβωρύχοι του ελληνικού πολιτισμού …Οι “εξελιγμένοι” οπαδοί του Δαρβίνου, που μονίμως αντιγράφουν τους αρχαίους, αλλά αυτοπιστώνονται “εξέλιξη”.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα δει κάποιος τον Σόιμπλε, τη Μέρκελ ή τον Κάμερον να κατηγορούν τους Έλληνες, καλό είναι να γνωρίζει τι βλέπει …Να γνωρίζει ότι αυτοί, οι οποίοι μιλάνε, δεν είναι ούτε δημοκράτες ούτε ηγέτες λαών …Είναι απλά οικόσιτα “σκυλιά” των “αφεντικών” αυτού του κόσμου …Υποταγμένα “σκουπίδια” των βασιλέων παλαιότερα και των Λεσχών των τραπεζιτών αργότερα, που ταλαιπωρούν τον κόσμο …για λίγο ακόμα. Ασχολούνται με την Ελλάδα καθημερινά, γιατί απλούστατα από την Ελλάδα βλέπουν τα αφεντικά τους να έρχεται η απειλή. Η Ελλάδα “εφεύρε” τη Δημοκρατία και η Ελλάδα είναι η μόνη που μπορεί να την αποκαταστήσει. Η Ελλάδα είναι η μόνη απειλή για τους ιδιοκτήτες της “μαϊμού” Δημοκρατίας.
…Απλά πράγματα …Δεν υπάρχουν μόνον SFICO, που παριστάνουν τα SEIKO …Υπάρχουν και οι Democracy, που παριστάνουν τις Δημοκρατίες. Σε μια εποχή, όπου βασιλεύουν τα Πνευματικά Δικαιώματα και αναζητούνται τα “μαϊμού”-προϊόντα, για να προστατευτούν τα αυθεντικά, είναι θέμα χρόνου να “μαζέψουν” τη βρετανική “μαϊμού” της Δημοκρατίας.